Olympische Spelen van Tokio 2021: het Franse damesbasketbalteam bij de laatste vier (2023)

Eén voor één jagen ze op hun demonen. Slecht begonnen, verandert de reis naar Japan van het Franse damesbasketbalteam geleidelijk in een heilzame therapie. Nadat ze zichzelf door een muizenhol uit de groepsfase hadden weten te bevrijden, wonnen de teamgenoten van Marine Johannes woensdag 4 augustus de beste van Spanje in de kwartfinales van de Olympische Spelen (67-64). En ontplofte van vreugde bij de zeemeermin.

Les Bleues sluiten zich tijdens de laatste vier van de Olympische Spelen aan bij alle andere Franse indoorteamsportteams die aanwezig waren in Tokio (dames- en herenhandbal, herenbasketbal en herenvolleybal).

Voor degenen die het laatste decennium van de Oranje Bal hebben gevolgd, is een overwinning voor Frankrijk tegen zijn buurland aan de overkant van de Pyreneeën nooit triviaal.‘Zij zijn onze grootste vijanden., waarschuwde de Franse coach Valérie Garnier.Een team dat altijd aanwezig is op de wedstrijden.Heel vaak, ten koste van zijn Blues. Sinds 2013 verloor Frankrijk drie keer in de Euro-finale van de teamgenoten van Alba Torrens.

Er worden te veel tweede kansen geboden aan Spaanse vrouwen

Gezien het verloop van de groepsfase kwam Blauw niet als favoriet uit de bus.“We hadden meer problemen, het ontwikkelde waarden voor ons. We weten nu welk prestatiepad we moeten volgen”,waarschuwde Valérie Garnier.

Zijn spelers pasten het opgegraven recept toe tegen Nigeria en vervolgens tegen de Verenigde Staten. Na een goede introductie van de Spanjaarden lanceerde Gaby Williams de Blues. De Frans-Amerikaanse heeft geen complexen, waar haar partners het gewicht van eerdere ontmoetingen tegen de Spanjaarden op hun schouders lijken te dragen.

Beginnend op de bank, zoals bij een paar wedstrijden, maakte Marine Johannes een scherpe inzending. Zeven punten op rij zorgden ervoor dat de Franse vrouwen aan het einde van het eerste kwart de leiding konden nemen (21-16).

De ASVEL-speler onderbrak haar taak niet. Gedragen door zijn individualiteit achterin domineerde het Franse team de eerste periode. Als de Blues effectief waren in de aanval en pakkend in de verdediging, boden ze te veel tweede kansen aan La Roja door geen defensieve rebounds veilig te stellen.

Een mankement dat hen aan het einde van de bijeenkomst duur komt te staan. Omdat Spanje niet van plan was de wedstrijd te verlaten zonder een laatste gevecht te leveren. Maar Marine Johannes scoorde manden op twee en vervolgens op drie punten, en blies haar Bleues. In zestien speelminuten scoorde de ASVEL pistolera 16 punten. Ze eindigde de wedstrijd met 18 punten.

Acht minuten voor tijd kwamen de Spanjaarden terug tot twee punten en boden zichzelf een bal aan om voorlangs te passen. Op agressieve wijze draaiden de spelers van Lucas Mondelo de verdediging nog verder aan, ook al betekende dit dat ze een beetje ondeugd moesten tonen. De jonge Ilona Rupert trapte in de val en gaf de bal terug aan de teamgenoten van Cristina Ouvina, die de aanvallende fout van het blauwe binnenland had veroorzaakt.

Stopwatch in slow motion

Op twee punten afstand is de stopwatch in slow motion voorbijgegaan, net als de zachte horloges van Dali, een kunstenaar die beide landen delen. «Hoe lang deze laatste minuut duurde”, blies de Franse coach. Elke aanval was zwaar en op een driepunter van Maite Cazorla kwam Spanje op voorsprong. Moed, Endy Miyem en Gaby Williams beefden niet bij de vrije worp. In de laatste minuut, veranderd in bloedzuigers in de verdediging, dwongen de teamgenoten van Sandrine Gruda de Spanjaarden om de bal na 24 seconden terug te geven.

Met nog maar een seconde te gaan voordat Les Bleues de bal verloor, stond Marine Johannes op. Zijn schot, vloeiend, zette Frankrijk drie lengtes achter La Roja. Wie antwoordde, door Maite Cazorla. Bovenal stond hij toe dat de Blues hun hoofd niet lieten zakken."Ik had het gevoel dat ik moest fotograferen omdat er niet veel tijd meer over was, verwant Johannes.Ik mikte op het board, dat is gemakkelijker bij 45 graden en ik kreeg een beetje een toevalstreffer."

Met nog zestien seconden te gaan scoorde Alix Duchet slechts één van de twee vrije worpen en bood Spanje een laatste matchpoint. Maar deze ontmoeting was beloofd aan de Blues, die zich dus bij de basketbalspelers, de volleyballers en de Blues en Blues van het handbal voegen bij de laatste vier van het Olympische toernooi.

“Soms staan ​​we vooraan en komt de tegenstander terug en hebben we de neiging ons hoofd te laten zakken, en verliezen we.onderstreepte kapitein Endy Miyem, trots op haar groep.Niet vandaag. Wij willen ons niet langer in de rol van slachtoffer bevinden. We bleven vechten en spelen. En wij winnen.” HEEFTSpanje ontdekte op zijn beurt de frustrerende nederlagen“dat we hadden moeten winnen”, aldus coach Lucas Mondelo.

The Blues, die beloven dat ze veranderd zijn en ontmoetingen met hoge inzetten anders benaderen, zullen de kans krijgen om een ​​nieuwe ‘demon’ uit te wissen voor een plek in de finale. Na het verslaan van hun Iberische aartsvijand zal Frankrijk in de kwartfinales (86-85) worden geconfronteerd met verrassende Japanse winnaars in extremis van België. Hetzelfde Japan dat Les Bleues in de eerste wedstrijd van de competitie verraste en hen in twijfel bracht (74-70).

Dit keer zullen de Blues daar niet langer het excuus voor hebbende onwetendheid van een land dat nauwelijks op het internationale toneel te vinden is. Alsof ze van een last zijn bevrijd, speelt dit team dat niet langer bang is - zoals blijkt uit het management aan het einde van de wedstrijd - vrijdag de derde Olympische halve finale op rij. In de hoop het in 2012 beter te doen dan Londen.